Maak kennis met Miranda, een ervaren ZZP’er die haar sporen heeft verdiend als ambulant werker. Na 15 jaar, toen ze wel weer iets nieuws wilde en het vele papierwerk en het volgen van strikte regels van een grote zorgaanbieder haar begonnen tegen te staan, besloot Miranda dat het tijd was voor verandering. Ze startte haar eigen bedrijf, Balanz in Zorg.
Op een dag stuitte Miranda op Facebook op iets nieuws: gezinshuizen. Dit concept was volledig nieuw voor haar; ze had er geen ervaring mee en had er zelfs nog nooit van gehoord. Maar nieuwsgierig naar wat deze nieuwe richting haar kon bieden, ontdekte ze het bemiddelingsbureau Kracht in Huis op internet. Na hen een e-mail te hebben gestuurd en een opdracht te hebben gezien op hun website, besloot Miranda om te reageren. En zo begon het avontuur van Miranda als ZZP’er onder andere via Kracht in Huis, een reis vol nieuwe uitdagingen en mogelijkheden. Hieronder haar blog over de meerwaarde van ondersteuning bieden in gezinshuizen:
“Het mooie van werken in gezinshuizen is de diversiteit aan taken en verantwoordelijkheden die ik op me kan nemen. Het is fascinerend om te zien hoe elk gezinshuis uniek is en zijn eigen benadering heeft in het bieden van zorg en ondersteuning aan de kinderen die er wonen. Aan mij dan ook de taak om de belangrijkste leefregels van dit gezinshuis te volgen, hierbij aan te sluiten maar ook mijn eigenheid mee te nemen.”
Het verschil maken als professional
“Voor sommige gezinshuisouders ben ik er simpelweg om de kinderen een leuk weekend te bezorgen terwijl zij even vrijaf nemen. Spelletjes spelen, knutselen, en gezellig een film kijken behoren dan tot mijn takenpakket, en ik geniet ervan om de kinderen een beetje vreugde te brengen tijdens mijn aanwezigheid. Als ze bij mijn binnenkomst roepen “Heb je je laptop bij je, want dan kunnen we Disney kijken!” brengt dat bij mij ook een glimlach. Het mag best een feestje zijn als ik er ben. Even wat anders in de dagelijkse structuur van het gezinshuis.”
“Maar er zijn ook genoeg momenten waarop ik mijn professionele kant kan laten zien en echt het verschil kan maken in het leven van een jongere. Soms word ik gevraagd, tijdens de overdracht, om in gesprek te gaan met een kind dat behoefte heeft aan wat extra aandacht of ondersteuning. Het is een uitdaging om op een respectvolle en empathische manier écht te luisteren naar hun verhalen en zorgen, tegelijkertijd niet in te vullen, en hen te begeleiden naar oplossingen en persoonlijke groei.”
“Ook vinden gezinshuisouders het soms prettig om met mij te sparren over ingewikkelde situaties met kinderen. Hun ervaringen te delen over kinderen waarmee zij vastlopen. Tijdens het weekend kijk ik dan of het betreffende kind iets tegen me zegt waar de gezinshuisouders ook weer wat mee kunnen.”
Vertrouwen van kinderen
“Soms zeggen kinderen: ‘Alweer een nieuwe?’, en laten ze aan alles merken dat ze het lastig vinden dat ik daar het weekend ben. Wanneer ik het gevoel benoem en zeg: ‘Ik snap dat het niet fijn is, en je hoeft me ook niks te vertellen maar laten we er gewoon een leuk weekend van maken’, is dat soms genoeg om toch ingang bij het kind te krijgen. Wanneer ik vaker ingezet word in een gezinshuis merk ik dat de band na verloop van tijd met sommige jongeren sterker wordt en er een gevoel van vertrouwen ontstaat.”
“Ze zien me niet alleen als een voorbijgaande figuur, maar als iemand met wie ze kunnen praten en sparren over wat hen bezighoudt. Soms komen ze naar me toe met zorgen, vragen of gewoon de behoefte om hun hart te luchten over dingen die ze meemaken in hun leven en soms ook in het gezinshuis. “Ik vind het fijn om er eerst met jou over te hebben, zodat ik weet hoe ik dit het beste kan vertellen aan mijn gezinshuisouders”. Ook als ze bij ouders op bezoek zijn geweest of als er dingen op school zijn gebeurd ben ik als het ware een extra persoon om mee te sparren. Dan willen ze graag weten hoe ik over bepaalde dingen denk.”
“Een voorbeeld hiervan is een meisje van 16 jaar. Haar moeder heeft een licht verstandelijke beperking en het meisje woont nu in een gezinshuis. Het meisje vindt het fijn om met mij te praten over haar moeder. Met mijn achtergrond van 15 jaar werken met LVB-cliënten begrijp ik de uitdagingen waarmee ze te maken heeft. Dit meisje voelt zich begrepen en veilig bij mij, en we kunnen openlijk praten over haar contact met moeder. Ik geef haar advies en tips over hoe ze het beste met bepaalde situaties kan omgaan.”
“Een andere situatie was rondom een jongen, die moeite had om rust en vertrouwen te vinden in een logeerhuis. Hij brengt om de vier weken een weekend door in dit logeerhuis. Deze 12-jarige jongen woont in het gezinshuis waar ik, via Kracht in Huis, af en toe ondersteun. Helaas verliep dit vaak moeizaam; Hij liep continu weg uit situaties, waar veel emotie bij kwam kijken, vanuit hem en de begeleiders. Dus, toen ik werd gevraagd door de gezinshuisouders, om wat tips te geven aan de begeleiders van het logeerhuis, stemde ik toe.”
“Ik observeerde de jongen tijdens zijn verblijf en zag wat er misging: de benadering en aanpak van de begeleiders, sloot niet aan bij wat hij nodig had. Direct na de gesprekken over de observaties, werd mij gevraagd of ik niet iedere maand het weekend kon werken als begeleider in het logeerhuis. Het weekend dat de jongen er zou zijn. Ik aarzelde niet en stemde toe.”
“Vorige week had ik een opdracht bij gezinshuisouders die naast hun gezinshuis ook nog een vader/moeder en kindhuis aanbieden. Ze hebben 4 studio’s achter het gezinshuis waar verschillende jonge gezinnen wonen. Na een dag werken bedankte een moeder me omdat ze zo blij was dat ze naar een afspraak kon gaan, terwijl ik even op haar 1-jarige en 3-jarige kon passen. Een andere moeder was blij omdat ik er was om advies te geven na een zware nacht met haar baby.”
Dagelijkse structuur loopt door
“Het zijn kleine pareltjes binnen mijn werkervaring. Het is geweldig om te zien hoe mijn ondersteuning echt een verschil kan maken. Het is belangrijk dat ik als vervangend gezinshuisouder er voor zorg dat de dagelijkse structuur gewoon doorloopt als de gezinshuisouders een weekend of dag weg zijn. Ik betrek de kinderen bij de taken die gedaan moeten worden, observeer het gedrag van de kinderen onderling, en onderneem zo nodig actie.”
“Want dat is de voornaamste reden dat er een professional nodig is, als vervanger in een gezinshuis:, het blijven kinderen met een rugzakje. En alertheid is noodzakelijk om onderlinge relaties en gedrag binnen het gezin te begeleiden. Tegelijkertijd maken we samen veel lol en doen we leuke dingen met elkaar. Dit terwijl de gezinshuisouders ‘vrij’ zijn en voelen dat ze alles even los kunnen laten. Ook ben ik een extra gesprekspartner voor zowel de jongeren/kinderen als de gezinsouders zelf. Al deze ingrediënten zorgen ervoor dat ik dit werk als zorgprofessional zo graag doe!”